Dziewczyna dÂługo szÂła drogÂą i zatrzymaÂła siĂŞ na rozstaju drogi.

Przed niÂą wyskakujÂą bliÂźniaki strasznie do siebie podobni
-Witaj jestem Tweedledee!- zatrzymali siĂŞ oboje
-A ja Tweedledum!- rozÂłoÂżyli razem rĂŞce
-W czym moÂżemy ci pomĂłc?!- krzyknĂŞli razem

-Witajcie jestem Suzan - przywitaÂła siĂŞ z nimi miÂłym uÂśmiechem - Na ktĂłrej drodze spotkam wiĂŞcej osĂłb i ktĂłra bĂŞdzie ciekawsza? - spytaÂła.

-A to zaleÂży...- stwierdziÂł Tweedledee- Ale z mojej strony jest wiĂŞcej osĂłb!
-Nie! To z mojej jest wiĂŞcej!- odpowiedziaÂł Tweedledum
-Ale z mojej s¹ milsi!- Tweedledee popchn¹³ Tweedledum
-Nie to z mojej!- oddaÂł mu Tweedledum

-A czy obaj umieli byÂście wybraĂŚ jednÂą?

-No dobra tam...- wskazali w dwie zupeÂłnie inne strony

-A jednÂą jeÂśli Âłaska?

-No emmmm...- spojrzeli na siebie- Tam!- wskazali znowu w dwie inne strony
-Nie sÂłuchaj tych dwĂłch...- stwierdziÂł miÂły dla ucha gÂłos- BĂŞdÂą ciÂągle sobie przeczyĂŚ nie waÂżne co by siĂŞ dziaÂło.

Dziewczyna spojrzaÂła w stronĂŞ skÂąd dochodziÂł gÂłos.

-Gdzie siĂŞ rozglÂądasz, maleĂąka?- za niÂą pojawiÂł siĂŞ kot
-To kot z Chershire!- krzyknĂŞli radoÂśnie bliÂźniacy
-GdzieÂś siĂŞ wybierasz?- spytaÂł znowu znikajÂąc

-Jestem Suzan i... w³aœciwie to chcê zdobyÌ tytu³ Alicji ale nie wiem od czego zacz¹Ì. Czy mo¿e ty wiesz co mogê zrobiÌ aby zdobyÌ ten tytu³? - spyta³a rozgl¹daj¹c siê doko³a.

-OczywiÂście Âże wiem, ale za takie informacje siĂŞ pÂłaci- pojawiÂł siĂŞ tuÂż przed niÂą- Teraz pewnie twoje pytanie brzmi ile siĂŞ pÂłaci, prawda?

-Tak - odpowiedziaÂła krĂłtko.

-Wiêc jeœli chcesz informacji ode mnie, przynieœ mi herbatkê od kapelusznika.- znikn¹³ ponownie- Mnie nie lubi i by od razu pogoni³ albo nawet postrzeli³...- pojawi³ siê na drzewie- A ¿ycie mi jeszcze mi³e...

-Wiêc którêdy do kapelusznika Panie Kocie? Skoro chcesz od niego herbatê wiesz którêdy trzeba iœÌ - powiedzia³a.

PojawiÂł siĂŞ na jednej z drĂłg
-TĂŞdy moja panno... Tylko pamiĂŞtaj Âże coÂś co dla ciebie jest dziwne dla niego jest normalne.- ruszyÂł drogÂą powoli znikajÂąc
-MiÂło siĂŞ z nim gadaÂło, prawda bracie?- spytaÂł  Tweedledee
-Tak masz caÂłkowitÂą racjĂŞ bracie.- odpowiedziaÂł Tweedledum
Obaj poszli w trzeciÂą drogĂŞ za krzakami.
-Do zobaczenia Suzan!- krzyknĂŞli

-Do zobaczenia! - krzyknê³a za nimi - Czyli mam iœÌ têdy? - spyta³a sama siebie id¹c drog¹ pokazan¹ przez znikaj¹cego kota.

-Jeœli kot czegoœ chce to nie sk³amie!- krzykn¹³ Tweedledum
-Ej ja to miaÂłem powiedzieĂŚ!- odpowiedziaÂł mu Tweedledee
-I co ja powiedziaÂłem!
Ich k³ótnia zaczê³a powoli zanikaÌ.

Dziewczyna przesta³a s³uchaÌ zanikaj¹cej k³ótni, uwa¿nie przygl¹da³a siê drodze, któr¹ sz³a.

Kot czekaÂł na niÂą na drzewie powoli przysypiajÂąc
-A mo¿e Kapelusznik jej nie pozwoli³ wzi¹Ì herbaty?- Zamyœli³ siê- Bêdê chyba inaczej musia³ j¹ zdobyÌ...

Dziewczyna doszÂła do rozdroÂża i spostrzegÂła kota na drzewie.
-PrzyniosÂłam ci herbatĂŞ teraz powiedz co mam zrobiĂŚ Âżeby zostaĂŚ AlicjÂą - powiedziaÂła oschle przygnĂŞbiona - I wiĂŞcej nie proÂś mnie o takie rzeczy.

-O! Moja herbatka z koci miĂŞty~!- zeskoczyÂł do niej radosny- Musisz napeÂłniĂŚ tÂą buteleczkĂŞ.- wskazaÂł na buteleczkĂŞ za drzwiczkami- JeÂśli jÂą napeÂłnisz staniesz siĂŞ AlicjÂą.

-JesteÂś pewien Panie Kocie? To jest za proste Âżeby zostaĂŚ AlicjÂą.

-Z³e pytanie zada³aœ, pewien jestem oczywiœcie.- znikn¹³- Ale pytanie brzmi czym masz wype³niÌ?

-Zadanie jest za proste - odpowiedziaÂła.

-Powiem ci tak butelka siê nie nape³ni jeœli nie bêdzie ci¹gle z tob¹, a nape³nienie jej jest trudne...- pojawi³ siê i zacz¹³ iœÌ jedn¹ z dróg- Ona musi siê nape³niÌ uczuciami osób do ciebie... A z tego co widzia³em kapelusznik ciê ju¿ nie lubi za bardzo...

-Przez Pana - powiedziaÂła i przeszÂła przez drzwi.

-To ty nic mu nie mĂłwiÂłaÂś, tylko udawaÂłaÂś...- rzuciÂł ÂśmiejÂąc siĂŞ pod nosem- GdybyÂś Âładnie poprosiÂła znajÂąc jego by siĂŞ zgodziÂł!